-
1 ασθένειαν
-
2 ἀσθένειαν
-
3 ἀσθένειαν
немощинемощь [в] немощиΕλληνικά-Ρωσικά λεξικό στα κείμενα της Καινής Διαθήκης (Греческо-русский словарь к текстам Нового Завета) > ἀσθένειαν
-
4 ἀσθένεια
ἀσθένεια, ας, ἡ (σθένος ‘strength’, s. next entry; Hdt., Thu.+)① a state of debilitating illness, sickness, disease (X., Mem. 4, 2, 32; Appian, Bell. Civ. 5, 16 §65; Herodian 1, 4, 7; pap; 2 Macc 9:21f; Jos., Bell. 1, 76, Ant. 15, 359) Ac 5:15 D; w. νόσος Mt 8:17; ἔχειν ἀ. be ill Ac 28:9; ἀσθένειαν τῇ σαρκὶ αὐτῶν ἐπισπῶνται Hv 3, 9, 3; θεραπεύεσθαι ἀπὸ τῶν ἀ. Lk 5:15. For this ἀπολύεσθαι τῆς ἀ. 13:12; ἔτη ἔχειν ἐν ἀ. (s. ἔτος end) J 5:5, cp. 11:4; Hs 6, 3, 4. διʼ ἀσθένειαν τῆς σαρκός because of a bodily ailment (Persaeus [III B.C.]: 584 Fgm. 3a Jac. διὰ τὴν τοῦ σώματος ἀσθένειαν; Dio Chrys. 28 [45], 1 σώματος ἀσθ., likew. Ael. Aristid. 27, 2 K.=16 p. 382 D.—PLond III, 971, 4 p. 128 [III/IV A.D.] ἀδύνατος γάρ ἐστιν ἡ γυνὴ διὰ ἀσθένιαν τῆς φύσεως, cp. also PFlor 51, 5 σωματικῆς ἀσθενείας) Gal 4:13. ἀσθένειαι (pl., as 2 Cor 12:5, 9f) times of weakness, weaknesses 1 Ti 5:23. Caused by hostile spirits, the πνεύματα ἀσθενείας Lk 8:2; 13:11.② incapacity for someth. or experience of limitation, weaknessⓐ gener., Hv 3, 11, 4; 3, 12, 2. Opp. δύναμις (Diod S 4, 8, 3: many do not believe the writers of history when they relate the marvelous deeds of one like Heracles, because they judge the δύναμις of the divine hero in comparison with the ἀσθένεια of contemporary pers.) of inability to function as effectively as one might wish 1 Cor 15:43. δυναμοῦσθαι ἀπὸ ἀ. come out of weakness to strength Hb 11:34. In Paul’s ἀ., which appears in τὰ τῆς ἀ. μου 2 Cor 11:30 or αἱ ἀσθένειαι (s. 1 above) 12:5, 9f, all of which suggest ineffectualness, God’s δύναμις manifests itself 12:9 (s. τελέω 1 end), thus in effect converting displays of weakness into heroic performance.ⓑ gener., of the frailty to which all human flesh is heir (Pla., Leg. 854a ἀ. τ. ἀνθρωπίνης φύσεως; Diod S 1, 2, 3 ἡ τῆς φύσεως ἀ.; 13, 24, 4 and 6; Orig., C. Cels. 3, 42, 11; Did., Gen. 55, 19) of Christ (Orig., C. Cels. 3, 42, 11) ἐσταυρώθη ἐξ ἀ. (opp. ἐκ δυνάμεως θεοῦ) he was crucified as a result of his weakness (his vulnerability as a human being) 2 Cor 13:4. περίκειται ἀσθένειαν Hb 5:2. For this ἀ. ἔχειν 7:28.③ lack of confidence or feeling of inadequacy, weakness. Of Paul’s self-effacement, timidity (w. φόβος and τρόμος) 1 Cor 2:3. Of a sense of helplessness (Paul’s friends wish that Paul would remain with them ‘because of their weakness’, i.e. they cannot get along without him) AcPl Ha 6, 36. Of weakness in judgment (cp. Orig., C. Cels. 1, 9, 22) τῆς σαρκός Ro 6:19. Of lack of spiritual insight 8:26. Of moral deficiency 1 Cl 36:1; Hm 4, 3, 4. συμπαθῆσαι ταῖς ἀ. sympathize w. weaknesses Hb 4:15.—MBarré, CBQ 42, ’80, 216–27 (background of persecution in Qumran).—DELG s.v. σθένος. M-M. TW. -
5 ἀσθένεια
ἀσθέν-εια, ἡ,A want of strength, weakness, Th.1.3, etc.: in pl.,ἰσχύες καὶ ἀ. Pl.R. 618d
; esp. feebleness, sickliness, Hdt.4.135;ἀ. τοῦ γήρως Antipho 4.3.2
, Pl.R. 330e;σωμάτων Th.4.36
, etc.3ἀ. βίου
poverty,Hdt.
2.47, 8.51.4 in moral sense, feebleness, weakness,τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως Pl.Lg. 854a
, cf. Arist.EN 1150b19;τοῦ ἀκροατοῦ Arist.Rh. 1419a18
.—Rare in poetry, as E.HF 269. -έω, to be weak, feeble, sickly, ἀ. μέλη to be weak in limb, E.Or. 228;τοὺς ὀφθαλμοὺς ἀ. Pl.Ly. 209e
; ἀ. ἀσθένειαν Id.Chrm. 155b: abs., E.Hipp. 274, Th.7.47, Ev.Matt.10.8, etc.; ἠσθένησε he fell sick, D.1.13; sick man,Hp.
VM 12 (Phot. says that μαλακίζεσθχι is used of women);ἠσθενηκότα Plb. 31.13.7
.3 c. inf., to be too weak to do a thing, not to be able.., J.BJ2.15.5;εἰς τὸ θεωρεῖν Plot.3.8.4
.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἀσθένεια
-
6 διά
διά prep. w. gen. and acc. (Hom.+) (for lit. s. ἀνά, beg.); the fundamental idea that finds expression in this prep. is separation, esp. in the gen., with the gener. sense ‘through’; in the acc. the gener. sense also is ‘through’ (cp. the semantic range in Eng.), but primarily with a causal focus ‘owing to’.A. w. gen.① marker of extension through an area or object, via, throughⓐ w. verbs of going διέρχεσθαι διὰ πάντων (sc. τόπων, EpArist 132) go through all the places Ac 9:32; cp. Mt 12:43; Lk 11:24. ἀπελεύσομαι διʼ ὑμῶν εἰς I will go through your city on the way to Ro 15:28; cp. 2 Cor. 1:16. διαβαίνειν Hb 11:29. διαπορεύεσθαι διὰ σπορίμων Lk 6:1. εἰσέρχεσθαι διὰ τῆς πύλης (Jos., Ant. 13, 229) Mt 7:13a; τ. θύρας J 10:1f; cp. vs. 9. παρέρχεσθαι διὰ τ. ὁδοῦ pass by along the road Mt 8:28; cp. 7:13b. παραπορεύεσθαι Mk 2:23; 9:30. περιπατεῖν διὰ τοῦ φωτός walk about through or in the light Rv 21:24. ὑποστρέφειν διὰ Μακεδονίας return through M. Ac 20:3.—Ἰης. ὁ ἐλθὼν διʼ ὕδατος καὶ αἵματος 1J 5:6 first of all refers quite literally to Jesus’ passing through water at the hand of John and through blood at his death (on the expression ‘come through blood’ in this sense cp. Eur., Phoen. 20 in Alex. Aphr., Fat. 31 II 2 p. 202, 10, of the oracle to Laius the father of Oedipus, concerning the bloody downfall of his house: πᾶς σὸς οἶκος βήσεται διʼ αἵματος). But mng. 3c may also apply: Jesus comes with the water of baptism and with the blood of redemption for his own.—AKlöpper, 1J 5:6–12: ZWT 43, 1900, 378–400.—The ῥῆμα ἐκπορευόμενον διὰ στόματος θεοῦ Mt 4:4 (Dt 8:3) is simply the word that proceeds out of the mouth of God (cp. Theognis 1, 18 Diehl3 τοῦτʼ ἔπος ἀθανάτων ἦλθε διὰ στομάτων; Pittacus in Diog. L. 1, 78 διὰ στόματος λαλεῖ; Chrysippus argues in Diog. L. 7, 187: εἴ τι λαλεῖς, τοῦτο διὰ τοῦ στόματός σου διέρχεται, i.e. if one e.g. says the word ἅμαξα, a wagon passes through the person’s lips; TestIss 7:4 ψεῦδος οὐκ ἀνῆλθε διὰ τ. χειλέων μου. Cp. also δέχεσθαι διὰ τῶν χειρῶν τινος Gen 33:10 beside δέχ. ἐκ τ. χειρ. τινος Ex 32:4).ⓑ w. other verbs that include motion: οὗ ὁ ἔπαινος διὰ πασῶν τ. ἐκκλησιῶν (sc. ἀγγέλλεται) throughout all the congregations 2 Cor 8:18. διαφέρεσθαι διʼ (v.l. καθʼ) ὅλης τῆς χώρας be spread through the whole region Ac 13:49. διὰ τ. κεράμων καθῆκαν αὐτόν they let him down through the tile roof Lk 5:19. διὰ τοῦ τείχους καθῆκαν through an opening in the wall (Jos., Ant. 5, 15) Ac 9:25; cp. 2 Cor 11:33. (σωθήσεται) ὡς διὰ πυρός as if he had come through fire 1 Cor 3:15. διασῴζεσθαι διʼ ὕδατος be brought safely through the water 1 Pt 3:20.—διʼ ὅλου J 19:23 s. ὅλος 2.ⓐ of a whole period of time, to its very end throughout, through, during διὰ παντός (sc. χρόνου. Edd. gener. write διὰ παντός, but Tdf. writes διαπαντός exc. Mt 18:10) always, continually, constantly (Hdt. 1, 122, 3; Thu. 1, 38, 1; Vett. Val. 220, 1; 16; PLond I, 42, 6 [172 B.C.] p. 30; BGU 1078, 2; PGM 7, 235; LXX; GrBar 10:7; EpArist index; Jos., Ant. 3, 281; SibOr Fgm. 1, 17; Just., D. 6, 2; 12, 3 al.) Mt 18:10; Mk 5:5; Lk 24:53; Ac 2:25 (Ps 15:8); 10:2; 24:16; Ro 11:10 (Ps 68:24); 2 Th 3:16; Hb 9:6; 13:15; Hm 5, 2, 3; Hs 9, 27, 3. διὰ νυκτός during the night, overnight (νύξ 1b) Ac 23:31. διʼ ὅλης νυκτός the whole night through Lk 5:5; J 21:6 v.l. (X., An. 4, 2, 4; Diod S 3, 12, 3 διʼ ὅλης τῆς νυκτός; PGM 4, 3151; Jos., Ant. 6, 37; cp. διʼ ἡμέρας all through the day: IPriene 112, 61 and 99; 1 Macc 12:27; 4 Macc 3:7). διʼ ἡμερῶν τεσσεράκοντα Ac 1:3 means either for forty days (Philo, Vi. Cont. 35 διʼ ἓξ ἡμερῶν. So AFridrichsen, ThBl 6, 1927, 337–41; MEnslin, JBL 47, 1928, 60–73) or (s. b below) now and then in the course of 40 days (B-D-F §223, 1; Rob. 581; WMichaelis, ThBl 4, 1925, 102f; Bruce, Acts). διὰ παντὸς τοῦ ζῆν throughout the lifetime Hb 2:15 (cp. διὰ παντὸς τοῦ βίου: X., Mem. 1, 2, 61; Pla., Phileb. 39e; Dionys. Hal. 2, 21; διʼ ὅλου τοῦ ζῆν EpArist 130; 141; 168).ⓑ of a period of time within which someth. occurs during, at (PTebt 48, 10) διὰ (τῆς) νυκτός at night, during the night (Palaeph. 1, 10; PRyl 138, 15 κατέλαβα τοῦτον διὰ νυκτός; Jos., Bell. 1, 229. S. νύξ 1b end) Ac 5:19; 16:9; 17:10. διὰ τῆς ἡμέρας during the day Lk 9:37 D (Antig. Car. 128 διὰ πέμπτης ἡμέρας=on the fifth day). διὰ τριῶν ἡμερῶν within three days Mt 26:61; Mk 14:58.ⓒ of an interval of time, after (Hdt. 6, 118, 3 διʼ ἐτέων εἴκοσι; Thu. 2, 94, 3; X., Mem. 2, 8, 1; Diod S 5, 28, 6 of transmigration of souls: διʼ ἐτῶν ὡρισμένων [=after the passing of a certain number of years] πάλιν βιοῦν; OGI 56, 38; 4 Macc 13:21; Jos., Ant. 4, 209): διʼ ἐτῶν πλειόνων after several years Ac 24:17. διὰ δεκατεσσάρων (s. under δέκα) ἐτῶν after 14 years Gal 2:1. διʼ ἡμερῶν several days afterward Mk 2:1. διὰ ἱκανοῦ χρόνου after (quite) some time Ac 11:2 D (X., Cyr. 1, 4, 28 διὰ χρόνου).③ marker of instrumentality or circumstance whereby someth. is accomplished or effected, by, via, throughⓐ of means or instrument γράφειν διά χάρτου καὶ μέλανος write w. paper and ink 2J 12; cp. 3J 13 (Plut., Sol. 87 [17, 3]). διὰ πυρὸς δοκιμάζειν test by fire 1 Pt 1:7. διὰ χρημάτων κτᾶσθαι Ac 8:20. Hebraistically in expr. denoting activity διὰ χειρῶν τινος (LXX) Mk 6:2; Ac 5:12; 14:3; 19:11, 26. Differently γράφειν διὰ χειρός τινος write through the agency of someone 15:23; cp. 11:30. εἰπεῖν διὰ στόματός τινος by the mouth of someone (where the usage discussed in A1a is influential) 1:16; 3:18, 21; 4:25. εὔσημον λόγον διδόναι διὰ τῆς γλώσσης utter intelligible speech with the tongue 1 Cor 14:9. διὰ τοῦ νοὸς λαλεῖν speak, using one’s reason (=consciously; opp., ecstatic speech) vs. 19 v.l. Of the work of Christ: περιποιεῖσθαι διὰ τοῦ αἵματος obtain through his blood Ac 20:28; cp. Eph 1:7; Col 1:20. Also διὰ τοῦ θανάτου Ro 5:10; Col 1:22; Hb 2:14; διὰ τοῦ σώματος Ro 7:4; διὰ τῆς ἰδίας σαρκός AcPlCor 2:6; cp. 2:15; διὰ τοῦ σταυροῦ Eph 2:16; διὰ τῆς θυσίας Hb 9:26; διὰ τῆς προσφορᾶς τοῦ σώματος Ἰησοῦ through the offering of the body of Jesus 10:10; διὰ παθημάτων 2:10.ⓑ of manner, esp. w. verbs of saying: ἀπαγγέλλειν διὰ λόγου by word of mouth Ac 15:27; cp. 2 Th 2:15. διʼ ἐπιστολῶν by letter (POxy 1066, 9; 1070, 14f πολλάκις σοι γράψας διὰ ἐπιστολῶν πολλῶν; Tat. 12:3 δια γραφῆς in writing) 1 Cor 16:3; 2 Cor 10:11; cp. 2 Th 2:2, 15. διὰ λόγου πολλοῦ w. many words Ac 15:32. διʼ ὁράματος εἰπεῖν in a vision 18:9. διὰ παραβολῆς in an illustrative way, in a parable Lk 8:4. διὰ προσευχῆς καὶ δεήσεως προσεύχεσθαι call on (God) w. prayer and supplication Eph 6:18. διὰ βραχέων ἐπιστέλλειν write briefly Hb 13:22 (cp. 1 Pt 5:12 P72; Isocr. 14, 3; Lucian, Tox. 56; EpArist 128; Ath. 17:1 σκέψασθε … διὰ βρ.). Also διʼ ὀλίγων γράφειν 1 Pt 5:12 (Pla., Phileb. 31d; UPZ 42, 9 [162 B.C.]; 2 Macc 6:17).ⓒ of attendant or prevailing circumstance (Kühner-G. I 482f; X., Cyr. 4, 6, 6 διὰ πένθους τὸ γῆρας διάγων; Just., D. 105, 2 διʼ οὗ πάθους ἔμελλενἀποθνῄσκειν; PTebt 35, 9 [111 B.C.] διὰ τῆς γνώμης τινός=with someone’s consent; Jos., Bell. 4, 105) σὲ τὸν διὰ γράμματος καὶ περιτομῆς παραβάτην νόμου you who, (though provided) with the written code and circumcision, are a transgressor/violator of the law Ro 2:27. διʼ ὑπομονῆς 8:25. διὰ προσκόμματος eat with offense (to the scruples of another) 14:20. διʼ ἀκροβυστίας in a state of being uncircumcised 4:11. διὰ πολλῶν δακρύων with many tears 2 Cor 2:4. Cp. 6:7. διὰ τῆς ἐπιγνώσεως 2 Pt 1:3 ( through recognition [of God as source of the gifts], s. Danker, Benefactor 457). διὰ πυρός in fiery form AcPlCor 2:13.—Here prob. belongs σωθήσεται διὰ τῆς τεκνογονίας 1 Ti 2:15 (opp. of the negative theme in Gen. 3:16), but s. d next. On 1J 5:6 s. A1a above.ⓓ of efficient cause via, through διὰ νόμου ἐπίγνωσις ἁμαρτίας ( only) recognition of sin comes via the law Ro 3:20; cp. 4:13. τὰ παθήματα τὰ διὰ τοῦ νόμου passions aroused via the law 7:5. διὰ νόμου πίστεως by the law of faith 3:27; Gal 2:19. ἀφορμὴν λαμβάνειν διὰ τῆς ἐντολῆς Ro 7:8, 11; cp. 13. διὰ τ. εὐαγγελίου ὑμᾶς ἐγέννησα (spiritual parenthood) 1 Cor 4:15. Perh. 1 Ti 2:15 but s. c, above. διὰ τῆς σοφίας with its wisdom 1 Cor 1:21; opp. διὰ τῆς μωρίας τοῦ κηρύγματος through the folly of proclamation = foolish proclamation ibid. διὰ τῆς Λευιτικῆς ἱερωσύνης Hb 7:11. Freq. διὰ (τῆς) πίστεως Ro 1:12; 3:22, 25, 30f; Gal 2:16; 3:14, 26; Eph 2:8; 3:12, 17 al. Cp. AcPl Cor 2:8. πίστις διʼ ἀγάπης ἐνεργουμένη faith which works through (=expresses itself in) deeds of love Gal 5:6. διὰ θελήματος θεοῦ if God is willing Ro 15:32; by the will of God 1 Cor 1:1; 2 Cor 1:1; 8:5; Eph 1:1; Col 1:1; 2 Ti 1:1.ⓔ of occasion διὰ τῆς χάριτος by virtue of the grace Ro 12:3; Gal 1:15 (Just., D. 100, 2).—3:18; 4:23; Phlm 22. διὰ δόξης καὶ ἀρετῆς in consequence of his glory and excellence 2 Pt 1:3 v.l.ⓕ in wording of urgent requests διὰ τῶν οἰκτιρμῶν τοῦ θεοῦ by the mercy of God Ro 12:1; cp. 15:30; 1 Cor 1:10; 2 Cor 10:1.④ marker of pers. agency, through, byⓐ with focus on agency through ( the agency of), by (X., An. 2, 3, 17 διʼ ἑρμηνέως λέγειν; Menand., Fgm. 210, 1 οὐθεὶς διʼ ἀνθρώπου θεὸς σῴζει … ἑτέρου τόν ἕτερον; Achilles Tat. 7, 1, 3 διʼ ἐκείνου μαθεῖν; Just., D. 75, 4 διὰ παρθένου γεννηθῆναι; PMert 5, 8 γεομετρηθῆναι διʼ αὐτοῦ) ῥηθὲν διὰ τοῦ προφήτου Mt 1:22; 2:15, 23; 4:14 al. (cp. Just., A I, 47, 5 διὰ Ἠσαίου τοῦ πρ.). γεγραμμένα διὰ τῶν προφητῶν Lk 18:31; cp. Ac 2:22; 10:36; 15:12 al. διʼ ἀνθρώπου by human agency Gal 1:1. διὰ Μωϋσέως through Moses (Jos., Ant. 7, 338; Mel., P. 11, 77 διὰ χειρὸς Μωυσέως) J 1:17; under Moses’ leadership Hb 3:16. διʼ ἀγγέλων by means of divine messengers (TestJob 18:5 διὰ τοῦ ἀγγέλου; cp. Jos., Ant. 15, 136, but s. n. by RMarcus, Loeb ed., ad loc.) Gal 3:19; Hb 2:2. πέμψας διὰ τ. μαθητῶν εἶπεν sent and said through his disciples Mt 11:2f. Cp. the short ending of Mk. γράφειν διά τινος of the bearer IRo 10:1; IPhld 11:2; ISm 12:1, but also of pers. who had a greater or smaller part in drawing up some document (Dionys. of Cor. in Eus., HE 4, 23, 11) 1 Pt 5:12 (on the practice s. ERichards, The Secretary in the Letters of Paul ’91). In this case διά comes close to the mng. represented by (LWenger, D. Stellvertretung im Rechte d. Pap. 1906, 9ff; Dssm., LO 98 [LAE 123f]). So also κρίνει ὁ θεὸς διὰ Χρ. Ἰ. God judges, represented by Christ Jesus Ro 2:16. Christ as intermediary in the creation of the world J 1:3, 10; 1 Cor 8:6; Col 1:16.—εὐχαριστεῖν τ. θεῷ διὰ Ἰ. Χρ. thank God through Jesus Christ Ro 1:8; 7:25; Col 3:17.—Occasionally the mediation becomes actual presence (references for this usage in BKeil, Anonymus Argentinensis 1902, p. 192, 1; 306 note) διὰ πολλῶν μαρτύρων in the presence of many witnesses 2 Ti 2:2 (Simplicius in Epict. p. 114, 31 διὰ θεοῦ μέσου=in the presence of God as mediator; Philo, Leg. ad Gai. 187 τὸ διὰ μαρτύρων κλαίειν=weeping in the presence of witnesses).ⓑ with focus on the originator of an action (Hom. et al.; pap, LXX, EpArist)α. of human activity (PSI 354, 6 [254 B.C.] τὸν χόρτον τὸν συνηγμένον διʼ ἡμῶν=by us; 500, 5; 527, 12; 1 Esdr 6:13; 2 Macc 6:21; 4 Macc 1:11) 2 Cor 1:11 (where διὰ πολλῶν resumes ἐκ πολλῶν προσώπων). ᾧ παρέλαβε κανόνι διὰ τῶν μακαρίων προφήτων καὶ τοῦ ἁγίου εὐαγγελίου AcPlCor 2:36.β. of divine activity:—of God (Aeschyl., Ag. 1485; Pla., Symp. 186e ἡ ἰατρικὴ πᾶσα διὰ τ. θεοῦ τούτου [Asclepius] κυβερνᾶται; Ael. Aristid., Sarap. [Or. 8 Dind.=45 Keil] 14 K. πάντα γὰρ πανταχοῦ διὰ σοῦ τε καὶ διὰ σὲ ἡμῖν γίγνεται; Zosimus in CALG p. 143 and a magic ring in introd. 133; EpArist 313) 1 Cor 1:9 διʼ οὗ ἐκλήθητε (v.l. ὑπό s. καλέω 4); Ro 11:36 (s. Norden, Agn. Th. 240–50; 347f); Hb 2:10b (s. B 2a, below; cp. Ar. 1:5 διʼ αὐτοῦ … τὰ πάντα συνέστηκεν).—Of Christ Ro 1:5; 5:9, 17f, 21; 8:37; 2 Cor 1:20 al. (ASchettler, D. paulin. Formel ‘durch Christus’ 1907; GJonker, De paulin. formule ‘door Christus’: ThSt 27, 1909, 173–208).—Of the Holy Spirit Ac 11:28; 21:4; Ro 5:5.⑤ At times διά w. gen. seems to have causal mng. (Rdm. 142; POxy 299, 2 [I A.D.] ἔδωκα αὐτῷ διὰ σοῦ=because of you; Achilles Tat. 3, 4, 5 διὰ τούτων=for this reason; in Eng. cp. Coleridge, Anc. Mariner 135–36: Every tongue thro’ utter drouth Was wither’d at the root, s. OED s.v. ‘through’ I B 8) διὰ τῆς σαρκός because of the resistance of the flesh Ro 8:3.—2 Cor 9:13.—On the use of διά w. gen. in Ro s. Schlaeger, La critique radicale de l’épître aux Rom.: Congr. d’ Hist. du Christ. II 111f.B. w. acc.① marker of extension through an area, through (Hom. and other early Gk. only in poetry, e.g. Pind. P. 9, 123 διʼ ὅμιλον ‘through the throng’; Hellenistic prose since Dionys. Hal. [JKäser, D. Präpositionen b. Dionys. Hal., diss. Erlangen 1915, 54]; ISyriaW 1866b τὸν πάτρωνα διὰ πάντα of the governor of a whole province) διήρχετο διὰ μέσον Σαμαρείας καὶ Γαλιλαίας Lk 17:11 (cp. SibOr 3, 316 ῥομφαία διελεύσεται διὰ μέσον σεῖο).② marker of someth. constituting causeⓐ the reason why someth. happens, results, exists: because of, for the sake of (do something for the sake of a divinity: UPZ 62, 2 [161 B.C.] διὰ τὸν Σάραπιν; JosAs 1:10 διʼ αὐτήν; ApcSed 3:3 διὰ τὸν ἄνθρωπον; Tat. 8:2 διὰ τὸν … Ἄττιν; Ath. 30, 1 διὰ τὴν Δερκετώ) hated because of the name Mt 10:22; persecution arises because of teaching 13:21; because of unbelief vs. 58; because of a tradition 15:3; διὰ τὸν ἄνθρωπον (the sabbath was designed) for people Mk 2:27; because of Herodias Mk 6:17 (cp. Just. D. 34, 8 διὰ γυναῖκα); because of a crowd Lk 5:19; 8:19 al; because of Judeans Ac 16:3. διὰ τὸν θόρυβον 21:34; because of rain 28:2. Juristically to indicate guilt: imprisoned for insurrection and murder Lk 23:25. διʼ ὑμᾶς on your account=through your fault Ro 2:24 (Is 52:5). διὰ τὴν πάρεσιν because of the passing over 3:25 (but s. WKümmel, ZTK 49, ’52, 164). διὰ τὰ παραπτώματα on account of transgressions 4:25a (cp. Is 53:5; PsSol 13:5); but διὰ τὴν δικαίωσιν in the interest of justification vs. 25b; s. 8:10 for a sim. paired use of διὰ. διὰ τὴν χάριν on the basis of the grace 15:15. διʼ ἀσθένειαν τῆς σαρκός because of a physical ailment (cp. POxy 726, 10f [II A.D.] οὐ δυνάμενος διʼ ἀσθένειαν πλεῦσαι. Cp. ἀσθένεια 1) Gal 4:13. διὰ τὸ θέλημα σου by your will Rv 4:11. διὰ τὸν χρόνον according to the time = by this time Hb 5:12 (Aelian, VH 3, 37 δ. τὸν χρ.=because of the particular time-situation).—W. words denoting emotions out of (Diod S 5, 59, 8 διὰ τὴν λύπην; 18, 25, 1 διὰ τὴν προπέτειαν=out of rashness; Appian, Celt. 1 §9 διʼ ἐλπίδα; 2 Macc 5:21; 7:20; 9:8; 3 Macc 5:32, 41; Tob 8:7): διὰ φθόνον out of envy Mt 27:18; Phil 1:15. διὰ σπλάγχνα ἐλέους out of tender mercy Lk 1:78. διὰ τ. φόβον τινός out of fear of someone J 7:13. διὰ τὴν πολλὴν ἀγάπην out of the great love Eph 2:4. διὰ τ. πλεονεξίαν in their greediness B 10:4.—Of God as the ultimate goal or purpose of life, whereas διά w. gen. (s. A4bβ above) represents God as Creator, Hb 2:10a (s. Norden, op. cit.; PGM 13, 76 διὰ σὲ συνέστηκεν … ἡ γῆ). Cp. J 6:57 (s. Bultmann ad loc.) PtK 2.ⓑ in direct questions διὰ τί; why? (Hyperid. 3, 17; Dio Chrys. 20 [37], 28; Ael. Aristid. 31 p. 597 D.; oft. LXX; TestJob 37:8; TestLevi 2:9; GrBar, Tat; Mel., Fgm. 8b, 42) mostly in an interrogative clause Mt 9:11, 14; 13:10; 15:2f; 17:19; 21:25; Mk 2:18; 11:31; Lk 5:30; 19:23, 31; 20:5; 24:38; J 7:45; 8:43, 46; 12:5; 13:37; Ac 5:3; 1 Cor 6:7; Rv 17:7. Simply διὰ τί; (Hyperid. 3, 23) Ro 9:32; 2 Cor 11:11. Also διατί (always in t.r. and often by Tdf.; TestJob 46:2) B 8:4, 6; Hm 2:5; Hs 5, 5, 5. Kvan Leeuwen Boomkamp, Τι et Διατι dans les évangiles: RevÉtGr 39, 1926, 327–31.—In real and supposed answers and inferences διὰ τοῦτο therefore (X., An. 1, 7, 3; 7, 19; oft. LXX; JosAs 7:7; Ar. 12, 2; Just., A I, 44, 5 al.; Demetr.: 722 Fgm. 2, 3 Jac.) Mt 6:25; 12:27, 31; 13:13, 52; 14:2; 18:23; 21:43; 23:13 v.l.; 24:44; Mk 11:24; 12:24; Lk 11:19 al. Also διὰ ταῦτα (Epict.) Eph 5:6. διὰ τοῦτο ὅτι for this reason, (namely) that J 5:16, 18; 8:47; 10:17; 12:18, 39; 15:19; 1J 3:1. διὰ τοῦτο ἵνα for this reason, (in order) that (Lucian, Abdic. 1) J 1:31; 2 Cor 13:10; 1 Ti 1:16; Phlm 15. Also διὰ τοῦτο ὅπως Hb 9:15.ⓒ διά foll. by inf. or acc. w. inf., representing a causal clause, because (Gen 39:9; Dt 1:36; 1 Macc 6:53; GrBar 8:4; Demetr.: 722 fgm 1:1 al.) διὰ τὸ μὴ ἔχειν βάθος because it had no depth Mt 13:5f; Mk 4:5f (διὰ τὸ μή w. inf.: X., Mem. 1, 3, 5; Hero Alex. I 348, 7; III 274, 19; Lucian, Hermot. 31); because lawlessness increases Mt 24:12; διὰ τὸ εἶναι αὐτὸν ἐξ οἴκου Δ.. Lk 2:4; because it was built well 6:48 al. διὰ τὸ λέγεσθαι ὑπό τινων because it was said by some Lk 9:7 (for the constr. cp. Herodian 7, 12, 7 διὰ τὸ τὰς ἐξόδους ὑπὸ τ. πυρὸς προκατειλῆφθαι=because the exit-routes were blocked by the fire).ⓓ instead of διά w. gen. to denote the efficient cause we may have διά, byα. w. acc. of thing (schol. on Pind., N. 4, 79a; 2 Macc 12:11; EpArist 77) διὰ τὸ αἷμα by the blood Rv 12:11. διὰ τὰ σημεῖα by the miracles 13:14.β. w. acc. of pers. and freq. as expr. of favorable divine action (Aristoph., Plut. 468; Dionys. Hal. 8, 33, 3, 1579 μέγας διὰ τ. θεούς ἐγενόμην; Ael. Aristid. 24, 1 K.=44 p. 824 D.: διʼ οὓς [= θεούς] ἐσώθην; SIG 1122; OGI 458, 40; PGM 13, 579 διῳκονομήθη τ. πάντα διὰ σέ; EpArist 292; Sir 15:11; 3 Macc 6:36: other exx. in SEitrem and AFridrichsen, E. christl. Amulett auf Pap. 1921, 24). ζῶ διὰ τὸν πατέρα J 6:57 (cp. PKöln VI, 245, 16 of Isis σὺ κυρεῖς τὰ πάντα, διὰ σὲ δʼ εἰσορῶ φαός ‘you are responsible for everything and thanks to you I can see light’). διὰ τὸν ὑποτάξαντα by the one who subjected it Ro 8:20.—DELG. M-M. TW. -
7 περι-ΐστημι
περι-ΐστημι (s. ἵστημι), 1) act., herumstellen, herumsetzen, um Etwas, λαβὼν αὐτὸ περιέστησε τῷ πλασϑέντι ζῴῳ, Plat. Tim. 78 c; στρατὸν περὶ πόλιν, Xen. Cyr. 7, 5, 1; μεγίστους κινδύνους περιέστησε Καρχηδονίοις, Pol. 12, 15, 7; περιστήσας αὐτοῖς τὰ ϑηρία, 1, 85, 7; πόλεμον πανταχόϑεν, 2, 45, 4; auch zum Schutz, Plut.; so auch aor. I. med., ξυστοφόρους, Xen. Cyr. 7, 5, 41; – umsetzen, verändern, ἐκ τούτων εἰς τοῠτο τὰ πράγματα περιιστάναι, Isocr. 15, 120; τὰς αὑτῶν συμφορὰς εἰς ἐμέ, Dem. 40, 20; εἰς μοναρχίαν περιστῆσαι τὸ πολίτευμα, Pol. 3, 8, 2; τοῠ κεραυνοῠ τὴν ἀσϑένειαν εἰς πρηστῆρα περιΐστησιν, Plut. plac. phil. 3, 3; περιέστησεν ἡ μνήμη τὸν λόγον εἰς ζήτησιν αἰτίας, Sympos. 5, 1 u. ä.; dazu perf. περιέστακα, Plut. Ax. 370 d. – 2) med. u. intr. tempp., sich rings herum stellen, herumtreten, -stehen; περίστησαν γὰρ ἑταῖροι, Il. 4, 532; μήπως με περιστήωσ' ἕνα πολλοί, 17, 95, damit so Viele sich nicht um imich Einen herumstellen, mich umzingeln; vgl. εἴπερ πεντήκοντα λόχοι νῶϊ περισταῖεν, Od. 20, 50; umgeben, rings umstehen, πολλὸς δ' ἱμερόεντα χορὸν περιΐσταϑ' ὅμιλος, Il. 18, 603, wie βοῦν δὲ περιστήσαντο, sie stellten sich um das Rind, 2, 410; u. aor. pass., κῠμα περιστάϑη, Od. 11, 243, eine Woge wurde herumgestellt; ὑμεῖς δὲ βωμὸν – περίστητε, Aesch. frg. 434; περιστᾶσαι κύκλῳ, Eur. Bacch. 1104; u. so in Prosa: περιστᾶσαι αὐτὸ κύκλῳ, Her. 1, 43; ὡς κύκλῳ περιστὰς βίᾳ αἱρήσων τὴν πόλιν, Thuc. 5, 7; ὑπὸ τοῦ περιεστῶτος ἔξωϑεν πνεύματος, Plat. Tim. 76 b; πολὺς ὑμᾶς ὄχλος περιειστήκει, Euthyd. 271 a; καὶ οἱ ἄλλοι περιέστησαν ἡμᾶς, 206 e; περιίστασϑαι τὸν λόφον, umzingeln, Xen. Cyr. 3, 1, 5; dah. von Zuständen, bes. unglücklichen, die Einen bedrohen, oder in die er gerathen ist, so daß sie ihn rings umgeben, φόβος περιέστη τὴν Σπάρτην, Thuc. 3, 55; τὸ περιεστὸς ἡμᾶς δεινόν, 4, 10, u. sonst; auch τοὐναντίον περιέστη αὐτῷ, 6, 24. So Pol., μεγάλην αὐτοῖς συνέβη ἀπορίαν περιστῆναι, 1, 77, 7, διὰ τὸν ἀπὸ Καρχηδονίων φόβον περιεστῶτα Ῥωμαίοις, 3, 16, 2, vgl. 3, 75, 8; οἱ περιεστῶτες καιροί, 3, 86, 7; auch ὁ περιεστὼς καιρὸς τὴν Αἰτωλίαν, 20, 9, 1; τὰ περιεστηκότα πράγματα, Lys. 2, 32. – 3) in eine andere, gew. schlechtere Lage hineingerathen, sich zum Schlechten ändern, um schlagen, ἐς τοῠτο περιέστη ἡ τύχη, Thuc. 4, 12; μηκυνόμενος ὁ πόλεμος φιλεῖ ἐς τύχας τὰ πολλὰ περιίστασϑαι, 1, 78; περιέστηκεν ἡ πρότερον σωφροσύνη, unsere frühere Besonnenheit hat sich geändert, 1, 32, worauf folgt νῠν ἀβουλία φαινομένη, und scheint nun Unklugheit zu sein; was D. Hal. 6, 43 nachahmt: περιέστηκεν ἡ δοκοῠσα ἡμῶν τοῠ κοινοῠ πρόνοια ἰδίᾳ πρὸς ἑκάτερον μέρος ἀπέχϑειαν φερομένη; und Plut. Graech. 14: καὶ περιέστηκεν ἡ Ῥωμαίων βουλὴ ϑρηνοῠσα καὶ συνεκκομίζουσα. Daher ἐνϑάδε τὸ ἐναντίον περιέστηκεν, Plat. Men. 70 c; auch ὥςτε περιστῆναι αὐτῷ μηδαμόϑεν ἄλλοϑεν τὴν σωτηρίαν γενέσϑαι, Menex. 244 d, so daß es mit ihm dahin kam, daß; περιέστηκεν ἐς τοῦτο, ὥςτε, Lycurg. 3, es hat sich dahin zum Schlechtern geändert; vgl. Isocr. Phil. 55 Pac. 59 Areopag. 81; φοβοῦμαι, μὴ τὸ πρᾶγμα εἰς τοὐναντίον περιστῇ, Dem. 25, 12, vgl. 3, 9; περιειστήκει τοῖς βοηϑείας δεήσεσϑαι δοκοῠσιν, αὐτοὺς βοηϑεῖν ἑτέροις, 18, 218; Pol. 1, 62, 5; τὸ τέλος τῆς δίκης ἐς τοῠτο περιέστη, Luc. Eun. 5; περιστήσεσϑαι τὰ ἡμέτερα ἐς τόδε ἀμηχανίας προςεδόκων, Iov. trag. 19. – Auch 4) auf die Seite treten, aus dem Wege treten, vermeiden, ἐκτραπήσομαι καὶ περιστήσομαι ὥςπερ τοὺς λυττῶντας τῶν κυνῶν, Luc. Hermot. 86, vgl. Soloec. 5; Sp. auch geradezu = fürchten, mit μή construirt, Ios. – Nahe bevorstehen, Jacobs Ach. Tat. p. 529, Lob. Phryn. 377.
-
8 σκήπτω
σκήπτω, trans. stützen, feststellen, u. im med. sich stützen, sich auf den Stab lehnen, am Stabe einhergehen, bes. von Greifen u. Bettlern, absol., Od. 17, 203. 338. 24, 158; αὐτῷ (ἄκοντι), sich auf den Speer stützen, Il. 14, 457; βάκτρῳ σκηπτόμενος, Ap. Rh. 2, 198; Etwas als Stütze oder Schutz vor sich stellen, vorschützen, als Vorwand gebrauchen, Her. 5, 102. 7, 128; ἔμπορος εἶ; – ναί, σκήπτομαί γ' ὅταν τύχω, Ar. Plut. 904, wie ἔμπορος εἶναι σκήψομαι Eccl. 1027, ich werde vorgeben, daß ich ein Kaufmann sei; πρὸς τοὺς ξυμμάχους σκηπτόμενος, sich gegen die Bundesgenossen entschuldigend, Thuc. 6, 18; σκηπτόμενος παίζοντα λέγειν τόνδε, Plat. Theaet. 145 c; σκηπτόμενος, ὅτι ὀψὲ εἴη, Conv. 217 d; ὁ δὲ ταῠτα ἐσκήπτετο πρὸς ἡμᾶς, Soph. 217 b; auch ὑπέρ τινος, Einen vertheidigen, Legg. IX, 864 d; πῶς ἂν τῷ δίκαια νομίζειν ταῠτ' εἶναι πεποιηκέναι σκήψαιτο; Dem. 6, 13, u. öfter; οὐ γὰρ τοῠτό γε σκήψῃ ὡς οὐ δυνατὸς εἶ λέγειν, Aesch. 3, 242; σκηψάμενος Λημνίαν, Is. 6, 13; σκήψασϑαι ἀσϑένειαν, Pol. 40, 6, 11, u. a. Sp.; auch im pass., σκηφϑεῖσαι κατὰ χειμῶνα, entschuldigt, Att. Seew. XIV d 25. – Auch im act., wie Hesych. erkl. σκήψας, προφασίσας. – Intrans., sich worauf stämmen, sich mit Gewalt, Heftigkeit worauf werfen, stürzen, bes. von Blitzen, u. von jcder Noth u. Gefahr, die plötzlich mit Gewalt über Einen hereinbricht, schwer auf Einem lastet, u. übh. von schneller Bewegung; λίμνην δ' ὑπὲρ Γοργῶπιν ἔσκηψεν φάος, Aesch. Ag. 293; Ἀτρειδῶν ἐς τόδε σκήπτει στέγος φάος, 301; τὴν Διὸς ἔριν πέδῳ σκήψασαν, Spt. 411, vgl. Prom. 751 (aber im med. trans., ὑμεῖς δὲ τῇ γῇ τῇδε μὴ βαρὺν κότον σκήψεσϑε, werfet nicht euern schweren Groll auf das Land, Aesch. Eum. 768, wie Eur. auch im act., τὸν σὸν ἀλάστορ' εἰς ἔμ' ἔσκηψαν ϑεοί, Med. 1333; ὕπνος δεῖμα πέλωρον ἔσκηψεν βασιλῆϊ περὶ φρένας, Orph. Arg. 781); ἐν δ' ὁ πυρφόρος ϑεὸς σκήψας ἐλαύνει πόλιν, Soph. O. R. 28, von der Pest; u. sp. D., ἐς δεξιτερὲν ἔσκηψεν ἄλγος Opp. Hal. 3, 153. – Ein perf. ἔσκηφα findet sich D. L. 1, 117.
-
9 τρυφερός
τρυφερός, 1) weichlich, üppig; πλόκαμος Eur. Bacch. 150; Ar. Vesp. 551. 1169; schwelgerisch, wollüstig, μείδημα Mel. 65, χρώς Rufin. 2, Σκύλλα Mel. 67 (V, 198. 35. 190); παιδὸς σάρξ Ep. ad. 33 (XII, 136); ἕλικες κροτάφων Strabo 5 (XII, 10), u. öfter in der Anth.; – ἐς τὸ τρυφερώτερον μετέστησαν, von der üppigern Lebensweise der Athener, Thuc. 1, 6; – ἐσϑὴς κατὰ μαλακότητα τρυφερά, D. Sic. – 2) schwächlich, zerbrechlich, morsch, ψοφοδεὲς καὶ τρυφερόν ἐστι δι' ἀσϑένειαν, Plut. Phoc. 2.
-
10 ἀπο-καθ-ίζω
ἀπο-καθ-ίζω (s. ἵζω), sich niederlassen, ἀποκαϑίσας Pol. 31, 10, in der Entfernung; um auszuruhen, ὁδοιπόρου δι' ἀσϑένειαν πολλάκις ἀποκαϑίζοντος Plut. Symp. 3, 2, 2. – Med. s. ἀποκάϑημαι.
-
11 ἐξ-α-δυνατέω
ἐξ-α-δυνατέω, verstärktes simplez; Arist. gen. an. 5, 5 H. A. 6, 21 Theophr.; Pol. 1, 58, 5 u. a. Sp., wie Plut. ἐξαδυνατῶν τῷ σώματι διὰ τὴν ἀσϑένειαν, Mar. 33.
-
12 αποκαθιζω
-
13 αποσβεννυμι
1) гасить, тушить(τὸ λαμπρὸν φῶς Soph., Plut.; τὸ πῦρ Plat., Plut.)
; med.-pass. (с aor. 2 и pf. act.) гаснуть(φλογὸς ἀποσβεσθείσης Plat.)
2) перен. подавлять, устранять(κακόν Plat.)
3) med.-pass. перен. пропадать, исчезать, умирать(τὸ γένος ἀπέσβη Xen.; ἀποσβεσθεὴς διὰ τέν ἀσθένειαν Plut.)
; иссякать(κρήνης ἀποσβεσθείσης Plat.)
-
14 ελλειπω
(fut. ἐλλείψω, aor. 1 ἐνέλειψα, aor. 2 ἐνέλιπον, pf. ἐλλέλοιπα)1) оставлять (в сохранности)(οὐκ ἐλλέλοιπας ἐλπίδα, sc. φίλοις Eur.)
2) оставлять невыполненным, упускать, пренебрегатьἐλλεῖψαί τι τῶν νομίμων Xen. — отступить в чем-л. от законоположений, нарушить законы;
οὐδὲν προθυμίας ἐ. Aesch., Plat., Plut.; — не щадить никаких усилий;οὐδὲν ἐλλείψω τὸ μέ οὐ πᾶσαν πυθέσθαι τῶνδ΄ ἀλήθειαν πέρι Soph. — я сделаю все, чтобы узнать всю истину об этом;ἑαυτῷ πολλὰ ἐ. Xen. — отказывать себе во многом;οὐκ ἐλλείψει εὐχαριστῶν Dem. — он не преминет отблагодарить3) упускать, пропускатьτὰ ἐλλελειμένα и τὰ ἐλλειφθέντα Arst. — пропуски, пробелы;
τοῦτο αὐτὸ ἥ ζήτησις ἐλλείπει Plat. — это-то (наше) исследование и упустило из виду4) задерживать платеж, не платитьοἱ ἐλλείποντες Dem. — неисправные должники, неплательщики, недоимщики;ἐλλελοιπέναι τινὰ τῶν ὀψωνίων τοῖς μισθοφόροις Polyb. — задолжать наемным войскам часть жалованья5) быть лишенным, не иметь(χρημάτων Thuc.)
μέ τί σοι δοκῶ ταρβεῖν …;Πολλοῦ γε καὴ τοῦ παντὸς ἐλλείπω Aesch. — уж не кажется ли тебе, что я боюсь? …- Далеко нет, нисколько6) быть неспособным, быть слабым(δι΄ ἀσθένειαν Arst.; διὰ γῆρας Plut.)
μετὰ δέους ἐ. Thuc. — лишиться сил от страха7) отставать, уступать, быть ниже(ἐμπειρίᾳ τινός Plat.)
ὅ ἐλλείπων ἥβης ἀκμαίας Aesch. — не достигший еще юношеской зрелости;μήτε ὑπεραίρειν τῶν εἰθισμένων μήτ΄ ἐ. Plat. — не преувеличивать в соблюдении обычаев, но и не отставать от них;τοσοῦτο ἐλλείπει τοῦ λυπεῖσθαι ὥστε καὴ χαίρειν Arst. — он настолько далек от печали, что даже радуется;тж. med.-pass. ἐλλελειμμένος Soph. — оставшийся позади, отставший;ἐλλείπεσθαί τινος περί τι Plat. — уступать кому-л. в чем-л.8) недоставать, нехватать, отсутствоватьτὸ ἐλλεῖπον Thuc., Xen., Arst., τὰ ἐλλείποντα Dem. и τὰ τῶν ἱκανῶν ἐλλείποντα Xen. — недостаток, нехватка или отсутствие:
αἱρεῖσθαι τοὺς ἐλλείποντας Arst. — выбирать (должностных лиц) на вакантные должности;ὧν ἐνέλειπε τῇ πόλει impers. Dem. — то, в чем государство нуждалось;ἵνα μηδὲν αὐτοὺς ἐλλείπῃ Polyb. — чтобы они ни в чем не ощущали недостатка -
15 ευθραυστος
-
16 μολυνω
1) марать, пачкать(ἐαυτὸν τῷ πηλῷ Arst.)
ἐν ἀμαθίᾳ μολύνεσθαι Plat. — коснеть в невежестве2) осквернять(τινά Arph. и τι NT.)
3) недоваривать или недожаривать(τὰ μολυνόμενα δι΄ ἀσθένειαν θερμότητος Arst.)
-
17 νεωτεριζω
1) вводить новшества(περὴ μουσικήν, ἐν ταῖς παιδίαις Plat.)
2) принимать новые меры, замышлять, задумывать(τι εἴς τινα, περί τινος или πρός τινα Thuc., περί τινα Isocr., περί τι и ἔν τινι Plat.)
ἐς οὐδένα οὐδὲν ἐνεωτέριζον Thuc. — (фиванцы) никому ничего (дурного) не сделали3) (тж. ν. τέν πολιτείαν Thuc.) совершать государственный переворотν. ἐς τὸ πλῆθος Lys. — стремиться к свержению демократии
4) вызывать, причинятьν. ἐς τέν ἀσθένειαν Thuc. — вызывать новые заболевания
-
18 υποφερω
(fut. ὑποίσω, aor. 1 ὑπήνεγκα - эп. ὑπήνεικα, aor. 2 ὑπήνεγκον)1) уносить прочь(τέν ναῦν εἰς τέν θάλασσαν Plut.)
μ΄ ὑπήνεικαν ταχέες πόδες Hom. — меня унесли быстрые ноги2) уносить вниз(τοῖς ποταμος ὑποφέρεσθαι Plut.)
ὑποφέρεσθαι κατὰ κρημνῶν ὀλισθήματα Plut. — скатываться по скользким скалам;τὰ πράγματα μοχθηρῶς ὑποφερόμενα Plut. — дела, которые идут все хуже и хуже;ὑποφέρεσθαι πταίσμασί τινος Plut. — приходить из-за чьих-л. ошибок в упадок;δι΄ ἀσθένειαν ὑποφέρεσθαι Plut. — уступать по слабости (характера);ὑποφέρεσθαι κατὰ μικρόν Plut. — мало-помалу отставать (от истинного календаря);ἥ ὑποφερομένη Μαρίου στάσις Plut. — приходящая в упадок партия Мария3) выносить снизуὑ. τὸ ὑποκείμενον Arst. — удалять подпору
4) подгибать, поджимать(τὰ ὀπίσθια σκέλη Arst.)
5) подставлять(τι ταῖς πληγαῖς Plut.)
6) наносить(θανασίμους πληγάς Plut.)
7) поддерживать, нести на себе(δᾷδα ἡμμένην Plut.)
ὅπλα ὑ. Xen. — нести оружие (за кем-л.);τὰ τὰ σημεῖα δόρατα ὑποφέροντα Plut. — копья с находящимися на них значками8) приводить, доводитьὑ. εἰς νουθεσίαν καὴ διόρθωσιν Plut. — наставлять и исправлять;
πρὸς τὸ κομπῶδες ὑποφέρεσθαι Plut. — впадать в хвастливый тон9) выносить, переносить, выдерживать, терпеть(πόνους καὴ κινδύνους Isocr.; τὰς τῆς τύχης μεταβολάς Polyb.)
10) предлагать(σπονδαὴ ὑποφερόμεναι Xen.)
11) выставлять в качестве предлога, приводить в свое оправдание(τι Xen.)
12) подсказывать, внушать(ἐλπίδα τινός Soph.)
-
19 προφασίζομαι
выставлять, приводить в качестве предлога; ссылаться (на что-л.); отговариваться (чём-л.), придумывать оправдание;προφασίστηκε πώς είχε δουλιά — он утверждал, будто был занят;
προφασίζομαι άγνοιαν (ασθένειαν) — ссылаться на незнание (болезнь);
προφασίζομαι αδιαθεσία — отговариваться нездоровьем
-
20 διαβιάζομαι
Aδ. τὴν ἀσθένειαν τῇ συνηθείᾳ τῇ πρὸ τοῦ Plb.23.12.2
; of plants, penetrate the soil in germination, Thphr.CP2.17.7.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > διαβιάζομαι
- 1
- 2
См. также в других словарях:
ἀσθένειαν — ἀσθένεια want of strength fem acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
болѣзнь — БОЛѢЗН|Ь (506), И с. 1.Болезнь, нездоровье, физический недуг: Стенюштю ономоу тѩжько отъ болѣзни. Изб 1076, 52 об.; не ѡ(т)лоучашесѩ ѡ(т) нѥго [ученик]... бѣ бо оуже болѣзнию лютою одьрьжимъ. [Феодосий] ЖФП XII, 63б; въ недоузѣ лютѣ ѡбъдьржима. и … Словарь древнерусского языка (XI-XIV вв.)
болесть — БОЛЕСТ|Ь (70), И с. То же, что болѣзнь. 1.В 1 знач.: молѩше б҃а. и ст҃го оц҃а нашего ѳеодоси˫а. ѡ ѡслаблении болѥсти. ЖФП XII, 66а; почю ѡ(т)стоуплениѥ болести. и огню прѣстатиѥ. Там же; и б˫аста очи ѥмоу съдравѣ акы не имѣвъши болести ни слѣпоты … Словарь древнерусского языка (XI-XIV вв.)
немощь — НЕМОЩ|Ь (272), И с. 1.Бессилие, слабость, немощь: придеть бо старость съ немощью. (μετὰ ἀσϑενείας) Изб 1076, 240; не имыи ѹ себе ничьсоже. развѣ одежа ти мало хлѣба. немощи дѣлѧ телесьны˫а. ЖФП XII, 31а; ови ѹбо или старости ради. или немощи ради … Словарь древнерусского языка (XI-XIV вв.)
обьщии — (489) пр. 1.Относящийся ко всем или многим: Надъ мрьтв‹ыи›мь не ‹пла›чи нъ надъ несъмыс‹ль›||ныимь. онъ бо обьшть пѹть. а се сво˫а волѧ. (κοινή) Изб 1076, 77–77 об.; достоино… къ ѡбьщемѹ възвѣщати ѹчителю. [о Федоре Студите] и не възмощи… … Словарь древнерусского языка (XI-XIV вв.)
δηλώνω — (AM δηλῶ, όω Μ και δηλώνω) [δήλος] 1. αναφέρω, λέγω («δήλωσε τα εξής», «δηλώσω δὲ καὶ τόδε») 2. φανερώνω, αποκαλύπτω («τον έρωτα εδήλωσαν που χαν εις την αγάπην», «κάρτα μοι σαφώς ἐδήλωσας κακά») 3. ερμηνεύω, εξηγώ («δηλώσει τα αινίγματα και τα… … Dictionary of Greek
εύθραυστος — η, ο (ΑΜ εὔθραυστος, ον) 1. αυτός που θραύεται, που σπάει εύκολα («σκεύη κεραμεᾱ εὔθραυστα», Πλούτ.) 2. αδύνατος ή υπερβολικά λεπτός («εὔθραυστον γὰρ τὸ νέον, διὰ τὴν ἀσθένειαν», Αριστοτ.). [ΕΤΥΜΟΛ. < ευ + θραυστός (< θραύω «σπάζω»)] … Dictionary of Greek
νεωτερίζω — (ΑΜ νεωτερίζω) [νεώτερος] επιχειρώ κάτι το καινούργιο, επιφέρω νεωτερισμούς και καινοτομίες («τὸ μὴ νεωτερίζειν περὶ γυμναστικὴν καὶ μουσικήν», Πλάτ.) νεοελλ. ασπάζομαι νεώτερες αντιλήψεις γύρω από ένα ζήτημα, εγκολπώνομαι νέα συστήματα,… … Dictionary of Greek
περίκειμαι — ΝΑ [κείμαι] είμαι τοποθετημένος γύρω από κάτι, περιβάλλω κάτι από παντού, βρίσκομαι γύρω από κάτι αρχ. 1. φέρω κάτι γύρω στο σώμα μου, ντύνομαι, φορώ 2. μτφ. ενυπάρχω σε κάτι, έχω προσαφθεί σε κάτι 3. (η μτχ. εν. στον πληθ. ως ουσ.) οἱ… … Dictionary of Greek
προγανώ — όω, Α φαιδρύνω, χαροποιώ κάποιον εκ των προτέρων («προγανοῡν έλπίδι τὴν ἀσθένειαν», Φίλ.). [ΕΤΥΜΟΛ. < προ * + γανῶ «φαιδρύνω, γυαλίζω»] … Dictionary of Greek
σκήπτω — Α 1. στηρίζω κάτι πάνω σε κάτι άλλο 2. (με αιτ. πράγματος) χρησιμοποιώ κάτι ως πρόφαση, ως πρόσχημα («τὴν βίαν σκήψασ ἔχεις», Ευρ.) 3. εξακοντίζω, εκσφενδονίζω, εκτοξεύω («μήθ ὑπὲρ ἄστρων βέλος ἠλίθιον σκήψειεν», Αισχύλ.) 4. (για αρρώστια,… … Dictionary of Greek
